Ο μύθος της "ισχυρής" Ελλάδας στον αθλητισμό

Το καινούριο σκάνδαλο ντόπινγκ της Φ.Χαλκιά, μετά τα 14 προηγούμενα κατά την προ-ολυμπιακή μόνο περίοδο, μετά τον εξευτελιστικό αποκλεισμό της Κ.Θάνου, μετά την κατάρρευση του μύθου της Άρσης Βαρών, μετά το σκάνδαλο Κεντέρη – Θάνου το καλοκαίρι του 2004, επιβεβαιώνει το προφανές: Ο ελληνικός αθλητισμός παραπαίει. Υπάρχει ένας κακής ποιότητας -βουτηγμένος στην ντόπα και στο αναβολικό- χημικός πρωταθλητισμός, κρατικά κατασκευασμένος και κυβερνητικά ενισχυμένος.

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα στέλνουν συγχαρητήρια στους ελάχιστους (πλέον) Έλληνες Ολυμπιονίκες και θα εξακολουθούν να συγκαλύπτουν το προφανές: Τον πολιτικό σχεδιασμό που ξεκίνησε από τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ και συνεχίστηκε επί ΝΔ, για να χτιστεί ο μύθος της ισχυρής Ελλάδας στον αθλητισμό. Μιας Ελλάδας που μπορεί να πετύχει στο αθλητικό πεδίο, γιατί αλλού είναι αλλιώς τα πράγματα. Αυτός ο μύθος "πουλάει" αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια και εθνικοφροσύνη σε ένα λαό που καθημερινά εξευτελίζεται σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο. Ας θυμηθούμε τις δηλώσεις προ τετραετίας για το «ελληνικό DNA» της προσφάτως αποκαλυφθείσας ντοπαρισμένης χρυσής ολυμπιονίκου μας.

Η επικοινωνιακή πολιτική και οι πρωθυπουργικές κορώνες για την ισχυρή Ελλάδα και την πετυχημένη διακυβέρνηση μετά από κάθε αθλητική «επιτυχία» οδήγησαν την Ελλάδα στην πρωτιά στο ντόπινγκ. Οι θεωρίες συνωμοσίας, και η πτώση από τα σύννεφα του υπουργού, των παραγόντων, των προπονητών και των αθλητών, προκαλούν αγανάκτηση. Ουδείς δικαιούται να παριστάνει τον ανήξερο