Αγώνας μέχρι το τέλος

(Αριστερά Σχήματα)

Την προηγούμενη βδομάδα πάνω από 350 τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα ανανέωσαν τις καταλήψεις. Η κυβέρνηση μας υποτίμησε για μια ακόμη φορά. Μας θεώρησε εύκολους αντίπαλους, μειοψηφίες που δεν θα αντέξουν, «επαναστάτες» χωρίς αιτία που θα κουραστούν. Υπερτίμησε τα γαλάζια παιδιά της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ. Το ΠΑΣΟΚ παρακαλεί να τελειώνει το φοιτητικό κίνημα γιατί δεν μπορεί να δικαιολογήσει την πλήρη συγχώνευσή του με την πολιτική της ΝΔ. Και οι δύο λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.

Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο, σε ένα σημείο καμπής. Ο αγώνας μας πρέπει να προχωρήσει τολμηρά, να γίνει ακόμη πιο επικίνδυνος, να πονέσει ακόμη περισσότερο τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και το αστικό πολιτικό σκηνικό.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Αποφασιστικό βήμα είναι η λαϊκή και πανεκπαιδευτική στήριξη στο φοιτητικό κίνημα που μέχρι σήμερα, μόνο του σηκώνει το βάρος των κινητοποιήσεων. ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, τυπικά και μόνο στηρίζουν τις κινητοποιήσεις με τρίωρες στάσεις εργασίας, ενώ η ΓΣΕΕ απέχει επιδεικτικά. Ο συνδικαλισμός της γραβάτας δεν θέλει να βρεθεί στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης του κοινωνικούς αγαθού της παιδείας. Κρύβει ότι τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια δεν θα τα πληρώσουν μόνο οι σημερινοί φοιτητές, αλλά και οι αυριανοί, και οι γονείς, και όλος ο λαός. Αφού λοιπόν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, ας πάει το βουνό στον Μωάμεθ. Ας δώσουμε την ευκαιρία σε χιλιάδες λαού, σε εκπαιδευτικούς, σε γονείς, να είναι μαζί μας στη μάχη για την υπεράσπιση της Δημόσιας δωρεάν παιδείας. Ας εκθέσουμε τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες που δεν θέλουν να δώσουν καμιά μάχη. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια να γίνονται απογεύματα.

Θέτουμε ξανά την ανάγκη για μια πανεθνική επιτροπή όπου να συμμετάσχουν όλες οι κινήσεις, δυνάμεις, φορείς, συλλογικότητες, άνθρωποι, συνδικάτα, σύλλογοι που τάσσονται κατά της αναθέωρησης του άρθρου 16. Την Πέμπτη 15 Φλεβάρη τη μέρα του πανελλαδικού συλλαλητηρίου, τη μέρα που θα ξεκινά η ολομέλεια της Βουλής για να κάνει τον νεοφιλελευθερισμό Σύνταγμα, να γίνει η ιδρυτική Συνέλευση αυτής της Πανελλαδικής Ενωτικής Επιτροπής που να χωρά τους πάντες (από τους διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ μέχρι τους αντιεξουσιαστές). Αν μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και η νίκη, αν μας ενδιαφέρει η νικηφόρα έκβαση του αγώνα μας, αν μας ενδιαφέρει να στρατευτούν οι πάντες, τα κοινά και ενωτικά πλαίσια, οι συντονισμένες ενέργειες, η πανεθνική, ενιαία επιτροπή για το άρθρο 16, είναι μονόδρομος.

Υποστηρίζουμε την ανάγκη για ένα διήμερο των φοιτητικών συλλόγων και της ΠΟΣΔΕΠ στις 14-15 Φλεβάρη στην Αθήνα που να μαζέψει δεκάδες χιλιάδες φοιτητές σε εκδηλώσεις, συναυλίες, γεγονότα, συζητήσεις, και θα κορυφώσει με την μεγάλη παλλαϊκή, πανεκπαιδευτική διαδήλωσης της 15ης Φλεβάρη. Ο αγώνας μας θα είναι αγώνας σε βάθος χρόνου, δεν θα τελειώσει σήμερα αύριο, μεθαύριο ή τον άλλο μήνα. Χρειαζόμαστε διαδικασίες συνεύρεσης, συζήτησης, συγκρότησης, που να είναι ανοικτές, πιο μαζικές, ακόμη πιο κινηματικές.

Ενόψει φοιτητικών εκλογών (που η κυβέρνηση τις υπολογίζει για να καταθέσει τον νόμο πλαίσιο αμέσως μετά, και όπου διάφοροι μπορεί να σκέφτονται την εξαργύρωση των αγώνων των φοιτητών), από σήμερα θέτουμε την ανάγκη η «παράταξη του 16» να βγει πρώτη δύναμη, να χάσει η ΔΑΠ και να φάει χαστούκι η κυβέρνηση. Αυτό θα ήταν μια σημαντική υπηρεσία στο κίνημα, μια σημαντική προσφορά στη μάχη ενάντια στην κυβέρνηση και τον νεοφιλελευθερισμό.

Η κυβέρνηση ονειρεύεται το τέλος του αγώνα μας για να μπορέσει ανενόχλητη να περάσει τα νεοφιλελεύθερα σχέδιά της. Το ΠΑΣΟΚ και ο Γιωργάκης ονειρεύεται το τέλος του αγώνα μας για να μπορεί χωρίς προβλήματα να υποστηρίζει την κυβέρνηση απουσία κινήματος. Η ΔΑΠ ονειρεύεται το τέλος του αγώνα μας για να επανέλθει η τάξις και η ασφάλεια στις σχολές.

Το τέλος του αγώνα μας δεν είναι ο τερματισμός των συνελεύσεων, των καταλήψεων, των διαδηλώσεων. Είναι η ακύρωση της αναθεώρησης του άρθρου 16, το μπλοκάρισμα στην ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, η ακύρωση του κυβερνητικού νόμου πλαίσιου. Βήμα το βήμα, μέρα τη μέρα, συνέλευση τη συνέλευση, ο αγώνας μας θα φτάσει μακριά και θα κερδίσει.