Τουρκία: Σταμάτησε η απεργία πείνας μέχρι θανάτου

Η Σενάι Χάνογλου πριν να πεθάνει σαν ήρωας έγραψε ένα γράμμα στα παιδιά της με τίτλο «Όλα για το μέλλον σας»:
Ψυχή μου, κοριτσάκι μου, Πναρ μωρά μου Έρντεμ μπορεί τώρα να είστε μικροί και να θυμώνετε και να φωνάζετε που σας άφησε η μητέρα σας και έφυγε ... Λουλούδι μου κοίταξε με όμορφη ματιά τον ντουνιά για να μας καταλαβαίνεις, σκέψου τα παιδιά που μαζεύουν ψωμί από τα σκουπίδια, σκέψου τους ανθρώπους, τι υποφέρουν στη ζωή, γι’ αυτό είναι ο αγώνας μας, για να μην υπάρχουν τέτοια φαινόμενα. Μπορεί να μη δίνεις σημασία και να ρωτάς «γιατί, εσείς θα τα αλλάξετε αυτά;» Ναι, να ξέρεις εμείς θα τα αλλάξουμε κορίτσι μου, πίστεψε σ’ αυτό. Ολόκληρη η επιστολή εδώ

ΕΣΠΑΣΕ Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ - Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΝΙΚΗΣΕ

(Απόσπασμα από την ανακοίνωση του Μετώπου για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες HOC)

Η Μεγάλη Επική Αντίσταση που διήρκεσε 7 χρόνια με 122 μάρτυρες, με αναρίθμητες μορφές αντίστασης και δράσης, απέκρουσε τις πολιτικές του ιμπεριαλισμού και της ολιγαρχίας της Τουρκίας, που σκοπό είχαν την παράδοσή τους, έφτασε σε μεγάλη πολιτική νίκη και τελείωσε με την κατάκτηση συγκεκριμένων δικαιωμάτων τους ενάντια στην απομόνωση.

Η Αντίσταση ξεκίνησε από τις 20 Οκτωβρίου 2000 έως τις 22 Ιανουαρίου 2007. Ο δικηγόρος Μπεχίτς Αστσί, η Γκιουρτζάν Γκιορούρογλου, μητέρα δύο παιδιών, και η κρατούμενη στην φυλακή του Ουσάκ, η Σεβγκί Σαϊμάζ, που ακολούθησαν τους 122 μάρτυρες, εκπλήρωσαν το καθήκον τους, έδωσαν τέλος στην Αντίσταση τους και τέθηκαν υπό ιατροφαρμακευτική παρακολούθηση.

Η παγκόσμια ιστορία και η ιστορία της Τουρκίας, δεν γνώρισαν άλλη φορά μια παρόμοια μορφή αντίστασης. Στην αρχή, κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μια τέτοια αντίσταση θα συνεχιζόταν επί 7 χρόνια. Όμως, τόσο οι κρατούμενοι, όσο και οι έξω από τις φυλακές ήταν σίγουροι για ένα πράγμα, ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρόδιδαν τις απόψεις τους και τις ιδέες τους και δεν θα υποτασσόταν στις πολιτικές που τους προτείνονταν μέσω της απομόνωσης.

Δεν παραδόθηκαν.
Θα πέθαιναν, όμως δεν θα απαρνιόταν τις απόψεις τους, και την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.
Πέθαναν, αλλά δεν παραιτήθηκαν.

Με την μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στις φυλακές της Τουρκίας (19-20 Δεκέμβρη 2000), εμφανίστηκε απέναντι στους κρατούμενους το κράτος προτείνοντάς τους «ή θα παραδοθείτε ή θα πεθάνετε». Οι αντιστεκόμενοι πρώτα απέναντι στις σφαίρες και στις βόμβες και κατόπιν στα κελιά, στην απομόνωση, θυσίασαν τους εαυτούς τους. Αυτή η Αντίσταση ήταν μια τόσο μεγάλη θυσία και ηρωισμός που, μέσα στην Αντίσταση, κάθε μάρτυρας έγραψε το δικό του έπος. Καμία μεθόδευση των κυβερνήσεων επί επτά χρόνια δεν μπόρεσε να σπάσει την Αντίσταση.

Η Αντίσταση της απεργίας πείνας μέχρι θανάτου και οι απεργοί πείνας εκτέλεσαν το καθήκον τους

Αυτή η επταετής Αντίσταση συνεχίστηκε με όλες τις μορφές του αγώνα. Από την πιο απλή ως την πιο σύνθετη, από την υποβολή αιτήσεων έως τις καταλήψεις. Επί τέσσερα χρόνια οι γονείς των κρατουμένων, μέρα και νύχτα πραγματοποιούσαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε κεντρική πλατεία της ‘Αγκυρας . Δηλαδή δεν έμεινε καμία μορφή αγώνα από όσες προτεινόταν που να μην ακολουθήθηκε. Δεν θα μπορούσαν να φτάσουν σε αποτελέσματα με άλλον τρόπο, γιατί το καθεστώς επιστράτευσε όλες τις δυνάμεις του, και πέρα από την καταπίεση και την τρομοκρατία εφάρμοσε και μια αυστηρή λογοκρισία. Την λογοκρισία την σμπαράλιαζαν με τον θάνατό τους, όμως ορισμένες φορές και αυτό δεν αρκούσε. Ακολούθησαν διαδοχικά ομάδες απεργίας πείνας μέχρι θανάτου. Η Αντίσταση έτσι συνεχίστηκε και έτσι φτάσαμε στο σημερινό αποτέλεσμα. Και σήμερα, η Αντίσταση έδειξε ότι οι λαοί της Τουρκίας και οι επαναστάτες δεν θα παραδοθούν. Ενάντια στην επίθεση της απομόνωσης η Αντίσταση κέρδισε για το λαό μας μια πολιτική νίκη και μεγάλες κατακτήσεις.

Όπως φαίνεται και στις δηλώσεις των απεργών πείνας, αυτό μπορεί να γίνει αποδεκτό και ως «διάλειμμα», γιατί στην περίπτωση που οι υποσχέσεις του κράτους δεν εκπληρωθούν, η απεργία πείνας, αν χρειαστεί, θα ξαναμπεί στην ημερήσια διάταξη των κρατουμένων. Και να μην έχει καμία αμφιβολία κανείς για αυτό.

Αυτός ήταν ένας αγώνας βούλησης και τον κερδίσαμε

Το καθεστώς αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει. Οι σπέκουλες και οι θεωρίες ότι το κράτος δεν θα οπισθοχωρήσει, ότι το Γενικό Επιτελείο δεν θα το επιτρέψει, κατέρρευσαν μπροστά στη δύναμη και την αποφασιστικότητα της Αντίστασης.

Η πολιτική νίκη είναι δική μας. Θα γίνουμε οι υπερασπιστές των δημοκρατικών κατακτήσεων. Όπως λέγαμε από την αρχή της Αντίστασής μας, η απομόνωση είχε έναν ιδεολογικό στόχο. Να υποτάξει τους πολιτικούς κρατούμενος (θα ήταν η απαρχή της παράδοσης τους). Αυτός ήταν ο σκοπός του σχεδιασμού της επιχείρησης της απομόνωσης.

Η Αντίσταση, προ πολλού είχε κατακτήσει την πολιτική νίκη. Μετά από κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, συνεχίστηκε για τη κατάκτηση πιο συγκεκριμένων αποτελεσμάτων.

Το σημείο που φτάσαμε, είναι ένα σημαντικό βήμα για το σπάσιμο της απομόνωσης. Η νέα εγκύκλιος που εκδόθηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης της Τουρκίας , ταυτόχρονα με πολλές τεχνικές λεπτομέρειες, παραθέτει κάποια σημεία σχετικά με την εξέλιξη της Αντίστασης μας:

Με την ανωτέρω εγκύκλιο, «επιτρέπεται η άνευ όρων συνεύρεση των κρατουμένων (μέχρι τώρα μόνο όσοι αποδέχονταν τις προϋποθέσεις της διοίκησης των φυλακών απολάμβαναν κάποια δικαιώματα, ενώ οι άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι γίνονταν αντικείμενο πιέσεων και βασανιστηρίων)».

Αυτό είναι το σημαντικότερο βήμα για το σπάσιμο της απομόνωσης.

Επίσης, σύμφωνα με την ίδια εγκύκλιο «το υπουργείο Δικαιοσύνης αποδέχεται την συνεύρεση μέχρι δέκα ατόμων για δέκα ώρες την εβδομάδα,».( με τη δέσμευση ότι οι ώρες θα αυξηθούν σε είκοσι)

Αυτή η νίκη, ανήκει πρώτα απ’ όλα στους μάρτυρές μας, σ’ αυτούς που έπαθαν ανήκεστο βλάβη, σε όλους όσους συμπαραστάθηκαν.

Σαν Μέτωπο για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες, ευχαριστούμε όλους τους εργάτες, τους αγρότες, τους ανθρώπους του μόχθου στις φτωχογειτονιές, τους διανοούμενους, τους καλλιτέχνες, όλες τις δημοκρατικές μαζικές οργανώσεις, τους δημοκράτες και τους δημοκρατικούς φορείς όλου του κόσμου, όλους όσους προσέφεραν τις υπηρεσίες τους γι’ αυτή τη νίκη. Και καλούμε όλους όσους πήραν μέρος κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο ενάντια στην απομόνωση, να συνεχίσουμε την ενότητα και τον αγώνα μας ενάντια στην απομόνωση.

Οι Μάρτυρες της Μεγάλης Αντίστασης, είναι η Τιμή των Λαών της Τουρκίας!

Οι 122 Μάρτυρες, θα Ζούνε στους Αγώνες μας!

Σπάσαμε την Απομόνωση! Ο Αγώνας μας θα συνεχιστεί μέχρι να Εξαλειφθεί Τελείως η Απομόνωση!

Μέτωπο για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες (HOC)
30-01-2007

Η ανακοινωση πάρθηκε από το Indymedia

Ψάξτε για το βιβλίο "Τζανάν και Ζεχρά".
Η ιστορία 2 νέων γυναικών που χάθηκαν ηρωικά στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου.