Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΡΟΣ 1ο : Η μάχη του ΟΧΙ - Μια μάχη χωρίς προετοιμασία και προοπτική

Βλέποντας σήμερα τα πράγματα από μια μικρή απόσταση, μπορεί κανείς με βεβαιότητα να υποστηρίξει πως ο λαός έδωσε τη μάχη του ΟΧΙ μόνος και άοπλος.

Η κυβέρνηση, δεν επέλεξε την προσφυγή στο δημοψήφισμα ως τομή, ως επαναφορά του λαϊκού παράγοντα στο κέντρο της πολιτικής, αλλά ως διαπραγματευτικό ελιγμό στα πλαίσια αέναων eurogroup και συνόδων κορυφής, πράγμα άλλωστε που το υποστήριξαν ανοιχτά και πλείστα κυβερνητικά στελέχη.

Η μάχη του ΟΧΙ δόθηκε μόνο από τον λαό, κόντρα σε πιέσεις και εκβιασμούς, με κλειστές τράπεζες, με τους ξένους να παρεμβαίνουν ευθέως και καθημερινά στα εσωτερικά της χώρας θυμίζοντας εποχές Πιουριφόι και με μιντιακά συγκροτήματα να βυσσοδομούν σε 24ωρη βάση.

Δόθηκε από έναν λαό απροετοίμαστο, αφημένο για καιρό στη νιρβάνα της εφικτής «επωφελούς συμφωνίας».

Δόθηκε χωρίς καμιά σοβαρή προοπτική, καθώς το ερώτημα «τι θα γίνει την επόμενη μέρα» είτε έμενε αναπάντητο είτε απαντιόταν με την καταφανώς αδιέξοδη συνέχιση της διαπραγματευτικής διελκυστίνδας με καλύτερους όρους. Λες και πιστεύαμε στ’ αλήθεια πως οι εκβιαστές θα σέβονταν τη λαϊκή θέληση.

Παρόλα αυτά ο λαός - και η πλειοψηφία της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ - κράτησε την ψυχραιμία του και έδωσε μέχρι τέλους τη μάχη, παρά τις ηττοπαθείς δηλώσεις στελεχών του κόμματος που πίεζαν για μια οποιαδήποτε συμφωνία άμεσα και ακύρωση του δημοψηφίσματος ή αλλαγή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

Και προέκυψε αυτό που δεν περίμενε κανένα επιτελείο το βράδυ της περασμένης Κυριακής.

Ένα βροντερό ΟΧΙ.

Μια σαφής δήλωση ενός λαού που κόντρα στα τελεσίγραφα και τους εκβιασμούς της ευρωκρατίας, θέλει να αποτινάξει τα μνημόνια, το καθεστώς αποικίας χρέους και την υποτέλεια, θέλει να ζει με το κεφάλι ψηλά σε μια χώρα ανεξάρτητη, σε μια χώρα με υπόσταση και Δημοκρατία, σε μια χώρα που μπορεί να προχωρήσει αλλιώς.

Πέρα από το γενικό αυτό μήνυμα και όσες λαθραναγνώσεις και να γίνουν και την ακριβή απάντηση που έδωσε ο λαός στο δυσνόητο ίσως ερώτημα του δημοψηφίσματος. Απάντηση σαφή και ξεκάθαρη: «Πάση θυσία όχι στη λιτότητα» και όχι πάση θυσία στο ευρώ όπως έσπευσαν να υποστηρίξουν οι σαν έτοιμοι από καιρό ερμηνευτές της λαϊκής βούλησης..

Τέλος – κι αυτό ας το κρατήσουμε για επόμενες σκέψεις - κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου φαίνεται να υπερβαίνει πια τις ψευδαισθήσεις για τις δυνατότητες στο πλαίσιο της ευρωζώνης και να είναι έτοιμο να αναλάβει τα ρίσκα μιας ρήξης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: