Πηγή: http://english.aljazeera.net
Από αέρος, θαλάσσης και ξηράς ο Ισραηλινός στρατός έχει καταλάβει τη Λωρίδα της Γάζας. Εχουν καταλάβει επίσης τα μυαλό, τα νεύρα και τα αυτιά των κατοίκων της Γάζας.
Σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τα παιδιά μου να τρέμουν και να ξυπνάνε σε κάθε θόρυβο από τις επιθέσεις, κατά τη διάρκεια των λίγων ωρών που κοιμούνται και των πολλών ωρών αγρύπνιας τους, τους έβαλα βαμβάκι στα αυτιά. δεν εκανε τίποτα
Αναρωτιέμαι τι ζημιά έχει γίνει στη μικρούλα καρδιά των παιδιών μου. Δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η δική μου, αντέχουν λιγότερο στη πίεση και το στρεσάρισμα που δέχονται. Μας τέλειωσάν τα καύσιμα για τη γεννήτρια, που σημαίνει ότι στριμωχνόμαστε σε ένα μικρό δωμάτιο 11 άνθρωποι, με λίγο φως για τρεις μέρες τωρα.
Δεν έχουμε ακόμα ούτε νερό. από την αντλία μας βγαίνει νερό μόνο όταν έχουμε ρεύμα, που το μεγαλύτερο κομμάτι της Λωρίδας, δεν έχει από τότε που ξεκίνησε ο εφιάλτης. Αντίθετα με πολλές άλλες οικογένειες, ειμασταν τυχεροι και βρήκαμε χτες 20 λίτρα βενζίνη, για τη γεννήτρια μας. Δεν έχουν φτάσει καύσιμα από την αρχή της επίθεσης στη Γάζα και έτσι έπρεπε να τη πληρώσουμε επτά φορές πάνω από την κανονική της τιμή.
Έχουμε φαγητό για μια μέρα ακόμα και οι πάνες που αγόρασα πριν 2 εβδομάδες έχουν σχεδόν τελειώσει. Δεν είναι καλής ποιότητας αφού μόνο λίγα πράγματα μπόρεσαν να περάσουν στη λωρίδα από τότε που ξεκίνησε ο αποκλεισμός, πριν 18 μήνες. Οι κακής ποιότητας πάνες έχουν δυσάρεσετες διαρροές και τις τελευταίες μέρες τα μικρά πρέπει να τα πλένουμε με παγωμένο νερό.
Είμαστε 11 τώρα, στιμωγμένοι στο σαλόνι των γονιών μου. Ο αδερφός μου και εγώ και οι οικογένειες μας μετακομίσαμε εδω, σκεπτόμενοι ότι ο πρώτος όροφος μπορεί να είναι πιο ασφαλής επιλογή.
Η αδερφή μου που ήταν μαζί μας την τελευταία φορά που έγραψα, αποφάσισε να επιστρέψει σπίτι παρά τις διαμαρτυρίες μας. Φοβήθηκε οτι αφού τελειώνει το φαγητό, θα χρειαστεί να τρώμε μόνο ένα γεύμα την ημέρα αντί για δύο που είχαμε τελευταία. Στο σπίτι της έχει μείνει ελάχιστο φαγητό, αρκετό μόνο για λίγο ακόμα για αυτήν και την οικογένεια της.
Υπάρχει μια έκφραση στα αραβικά που λέει "θάνατος σε πολλούς μαζί-ομάδα είναι έλεος". Φαντάζομαι αν πεθάνουμε όλοι μαζί μπορεί, θα νιώθουμε λιγότερο πόνο από το να πεθάνουμε μόνοι.
Έχω κοιμηθεί μόνο 8 ώρες από τότε που ξεκίνησε η επίθεση. ακούμε επιθέσεις σχεδόν κάθε λεπτό.
Σκέφτομαι, αν κάποιος από μας τραυματιστεί ή χρειαστεί ιατρική περίθαλψη, τι θα γίνει; Τα ασθενοφόρα είναι δύσκολα να μας φτάσουν, δρόμοι ειναι κλειστοί από τα χαλασματα, ισραηλινές δυνάμεις στο δρόμο τους-μπορεί να πεθάνεις από αιμορραγία.
Και αν τελικά φτάσουν σε μας, μπορεί να μας βομβαρδίσουν στο δρόμο για το νοσοκομείο. Ή αν φτάσουμε στο νοσοκομείο, μπορεί να μην υπάρχει χώρος για μας, να μας φροντίσουν, μπορεί να μην υπάρχουν φάρμακα ή εξοπλισμός, ή ρεύμα για τα μηχανήματα. Δε θα μπορούμε ούτα να φύγουμε από τη Γάζα για να μας περιποιηθούν σε άλλα νοσοκομεία αν χρειαστεί.
Στα νοσοκομεία εξαντλούνται οι εφεδρικές γεννήτριες, δυσκολεύοντας τη ζωη των γιατρών ακόμα περισσότερο που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με την περίθαλψη των τραυματιών. Αν τα καύσιμα τελείωσουν στις γεννήτριες, αυτοί που ζούν με μηχανήματα θα πεθάνουν.
Άκουσα μια γυναίκα σήμερα στο ραδιόφωνο, δεν μπορούσε να την φτάσει το ασθενοφόρο και φαντάζομαι ότι σκέφτηκε ότι ίσως από το σταθμό μπορούν να κάνουν κάτι. Ούρλιαζε στο τηλέφωνο "καίγεται το σπίτι μας, τα παιδιά μου πεθαίνουν, βοηθήστε μας". Δεν ξέρω τι συνέβη σε αυτήν και τα παιδιά της-δεν θέλω να το σκέφτομαι.
Πέρασα πολύ ώρα σκεπτόμενος ότι αυτή μπορεί να είναι η τελευταία ώρα της ύπαρξης μου.
Καθώς προσπαθώ να αποκοιμηθώ, ακουώ στο ραδιόφωνο τον αριθμό των ανθρώπων που πέθαινουν, να αυξάνεται ώρα με την ώρα. Αναρωτιέμαι αν αύριο το πρωί, θα είμαι και εγώ στον αριθμό αυτό, μέρος στο επόμενο έκτακτο δελτίο ειδήσεων.
Θα είμαι απλά ένα ακόμα νούμερο, για όλους αυτούς που παρακολουθούν τον θάνατο και την καταστροφή στη Γάζα, ή απλά το γεγονός ότι δουλέυω για το Oxfam(;), μπορεί να σημαίνει ότι θα είμαι και ένα όνομα και όχι απλά ένα νούμερο. Μπορεί να με αναφέρουν για ένα λεπτό και στιγμές αργότερα θα έχω ξεχαστεί, σαν όλους αυτούς τους ανθρώπους που τους αφαίρεσαν τη ζωή. Δεν φοβάμαι να πεθάνω-ξέρω ότι μια μέρα όλοι πρέπει να πεθάνουμε. Αλλά όχι έτσι, όχι περιμένοντας στο σπίτι μου με τα παιδιά μου στην αγκαλιά μου να μας πάρουν τη ζωή. Είμαι αηδιασμένος από αυτήν την αδικία.
Τι περιμένει η διεθνής κοινότητα-να δει ακόμα περισσότερους ξεκληρισμένους ανθρώπους και οικογένειες για να κινηθεί; Η ώρα περνάει και ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών αυξάνεται. Τι περιμένουν; Αυτό που συμβαίνει είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Δεν είμαστε άνθρωποι εμείς;
Από αέρος, θαλάσσης και ξηράς ο Ισραηλινός στρατός έχει καταλάβει τη Λωρίδα της Γάζας. Εχουν καταλάβει επίσης τα μυαλό, τα νεύρα και τα αυτιά των κατοίκων της Γάζας.
Σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τα παιδιά μου να τρέμουν και να ξυπνάνε σε κάθε θόρυβο από τις επιθέσεις, κατά τη διάρκεια των λίγων ωρών που κοιμούνται και των πολλών ωρών αγρύπνιας τους, τους έβαλα βαμβάκι στα αυτιά. δεν εκανε τίποτα
Αναρωτιέμαι τι ζημιά έχει γίνει στη μικρούλα καρδιά των παιδιών μου. Δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η δική μου, αντέχουν λιγότερο στη πίεση και το στρεσάρισμα που δέχονται. Μας τέλειωσάν τα καύσιμα για τη γεννήτρια, που σημαίνει ότι στριμωχνόμαστε σε ένα μικρό δωμάτιο 11 άνθρωποι, με λίγο φως για τρεις μέρες τωρα.
Δεν έχουμε ακόμα ούτε νερό. από την αντλία μας βγαίνει νερό μόνο όταν έχουμε ρεύμα, που το μεγαλύτερο κομμάτι της Λωρίδας, δεν έχει από τότε που ξεκίνησε ο εφιάλτης. Αντίθετα με πολλές άλλες οικογένειες, ειμασταν τυχεροι και βρήκαμε χτες 20 λίτρα βενζίνη, για τη γεννήτρια μας. Δεν έχουν φτάσει καύσιμα από την αρχή της επίθεσης στη Γάζα και έτσι έπρεπε να τη πληρώσουμε επτά φορές πάνω από την κανονική της τιμή.
Έχουμε φαγητό για μια μέρα ακόμα και οι πάνες που αγόρασα πριν 2 εβδομάδες έχουν σχεδόν τελειώσει. Δεν είναι καλής ποιότητας αφού μόνο λίγα πράγματα μπόρεσαν να περάσουν στη λωρίδα από τότε που ξεκίνησε ο αποκλεισμός, πριν 18 μήνες. Οι κακής ποιότητας πάνες έχουν δυσάρεσετες διαρροές και τις τελευταίες μέρες τα μικρά πρέπει να τα πλένουμε με παγωμένο νερό.
Είμαστε 11 τώρα, στιμωγμένοι στο σαλόνι των γονιών μου. Ο αδερφός μου και εγώ και οι οικογένειες μας μετακομίσαμε εδω, σκεπτόμενοι ότι ο πρώτος όροφος μπορεί να είναι πιο ασφαλής επιλογή.
Η αδερφή μου που ήταν μαζί μας την τελευταία φορά που έγραψα, αποφάσισε να επιστρέψει σπίτι παρά τις διαμαρτυρίες μας. Φοβήθηκε οτι αφού τελειώνει το φαγητό, θα χρειαστεί να τρώμε μόνο ένα γεύμα την ημέρα αντί για δύο που είχαμε τελευταία. Στο σπίτι της έχει μείνει ελάχιστο φαγητό, αρκετό μόνο για λίγο ακόμα για αυτήν και την οικογένεια της.
Υπάρχει μια έκφραση στα αραβικά που λέει "θάνατος σε πολλούς μαζί-ομάδα είναι έλεος". Φαντάζομαι αν πεθάνουμε όλοι μαζί μπορεί, θα νιώθουμε λιγότερο πόνο από το να πεθάνουμε μόνοι.
Έχω κοιμηθεί μόνο 8 ώρες από τότε που ξεκίνησε η επίθεση. ακούμε επιθέσεις σχεδόν κάθε λεπτό.
Σκέφτομαι, αν κάποιος από μας τραυματιστεί ή χρειαστεί ιατρική περίθαλψη, τι θα γίνει; Τα ασθενοφόρα είναι δύσκολα να μας φτάσουν, δρόμοι ειναι κλειστοί από τα χαλασματα, ισραηλινές δυνάμεις στο δρόμο τους-μπορεί να πεθάνεις από αιμορραγία.
Και αν τελικά φτάσουν σε μας, μπορεί να μας βομβαρδίσουν στο δρόμο για το νοσοκομείο. Ή αν φτάσουμε στο νοσοκομείο, μπορεί να μην υπάρχει χώρος για μας, να μας φροντίσουν, μπορεί να μην υπάρχουν φάρμακα ή εξοπλισμός, ή ρεύμα για τα μηχανήματα. Δε θα μπορούμε ούτα να φύγουμε από τη Γάζα για να μας περιποιηθούν σε άλλα νοσοκομεία αν χρειαστεί.
Στα νοσοκομεία εξαντλούνται οι εφεδρικές γεννήτριες, δυσκολεύοντας τη ζωη των γιατρών ακόμα περισσότερο που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με την περίθαλψη των τραυματιών. Αν τα καύσιμα τελείωσουν στις γεννήτριες, αυτοί που ζούν με μηχανήματα θα πεθάνουν.
Άκουσα μια γυναίκα σήμερα στο ραδιόφωνο, δεν μπορούσε να την φτάσει το ασθενοφόρο και φαντάζομαι ότι σκέφτηκε ότι ίσως από το σταθμό μπορούν να κάνουν κάτι. Ούρλιαζε στο τηλέφωνο "καίγεται το σπίτι μας, τα παιδιά μου πεθαίνουν, βοηθήστε μας". Δεν ξέρω τι συνέβη σε αυτήν και τα παιδιά της-δεν θέλω να το σκέφτομαι.
Πέρασα πολύ ώρα σκεπτόμενος ότι αυτή μπορεί να είναι η τελευταία ώρα της ύπαρξης μου.
Καθώς προσπαθώ να αποκοιμηθώ, ακουώ στο ραδιόφωνο τον αριθμό των ανθρώπων που πέθαινουν, να αυξάνεται ώρα με την ώρα. Αναρωτιέμαι αν αύριο το πρωί, θα είμαι και εγώ στον αριθμό αυτό, μέρος στο επόμενο έκτακτο δελτίο ειδήσεων.
Θα είμαι απλά ένα ακόμα νούμερο, για όλους αυτούς που παρακολουθούν τον θάνατο και την καταστροφή στη Γάζα, ή απλά το γεγονός ότι δουλέυω για το Oxfam(;), μπορεί να σημαίνει ότι θα είμαι και ένα όνομα και όχι απλά ένα νούμερο. Μπορεί να με αναφέρουν για ένα λεπτό και στιγμές αργότερα θα έχω ξεχαστεί, σαν όλους αυτούς τους ανθρώπους που τους αφαίρεσαν τη ζωή. Δεν φοβάμαι να πεθάνω-ξέρω ότι μια μέρα όλοι πρέπει να πεθάνουμε. Αλλά όχι έτσι, όχι περιμένοντας στο σπίτι μου με τα παιδιά μου στην αγκαλιά μου να μας πάρουν τη ζωή. Είμαι αηδιασμένος από αυτήν την αδικία.
Τι περιμένει η διεθνής κοινότητα-να δει ακόμα περισσότερους ξεκληρισμένους ανθρώπους και οικογένειες για να κινηθεί; Η ώρα περνάει και ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών αυξάνεται. Τι περιμένουν; Αυτό που συμβαίνει είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Δεν είμαστε άνθρωποι εμείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου