Δεν κάνω συχνά αναδημοσιεύσεις από καθημερινές εφημερίδες, αλλά αυτό το άρθρο από το ΒΗΜA ας διαβαστεί από όλους μας.
Το ότι ζει είναι θαύμα- και όμως η 16χρονη Ιμάν Μπααλούσα δεν μπορεί να χαρεί τη σωτηρία της. Τη νύχτα της Κυριακής έχασε σε διάστημα λίγων λεπτών πέντε αδελφές. Πέντε μικρά κορίτσια, από τεσσάρων ως 17 ετών- μερικές μόνο από τις δεκάδες «παράπλευρες απώλειες» της συλλογικής τιμωρίας που επέβαλε το Ισραήλ στους κατοίκους της Γάζας. Το μόνο «αμάρτημα» της πάμφτωχης οικογένειας Μπααλούσα, με τα εννέα παιδιά, ήταν πως το μικρό τριάρι διαμέρισμα στο οποίο ζούσαν στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζαμπαλίγια βρισκόταν δίπλα σε έναν από τους εκατοντάδες στόχους της ισραηλινής αεροπορίας- το τζαμί Εμάντ Ακίλ, που σύμφωνα με το Ισραήλ λειτουργούσε ως «μυστικό διοικητικό κέντρο της Χαμάς». Την ώρα της επίθεσης η μικρή Ιμάν κοιμόταν με τις έξι αδελφές της στο ίδιο δωμάτιο, που από τη μια στιγμή στην άλλη- εξαιτίας ενός «έξυπνου» πυραύλου αμερικανικής κατασκευής, που ερρίφθη από ισραηλινό F-16- μετατράπηκε σε ερείπια.
Δεν άκουσε καν την έκρηξη: ξύπνησε από τα θραύσματα των τσιμεντόλιθων που την έθαψαν ζωντανή. Παγιδευμένη ανάμεσα στα χαλάσματα, μάταια καλούσε επί ώρα τη μητέρα της, την 36χρονη Σαμίρα, η οποία- τραυματισμένη η ίδια, και βέβαιη πως τα επτά κορίτσια της ήταν νεκρά εγκατέλειψε το κτίριο με τα δύο μικρότερα παιδιά της, ένα νεογέννητο κοριτσάκι και ένα αγοράκι 16 μηνών, στην αγκαλιά, με τη βοήθεια του σοβαρά τραυματισμένου συζύγου της Ανουάρ. Στην αρχή η Ιμάν μπορούσε να ακούσει τις πνιχτές κραυγές των ετοιμοθάνατων κοριτσιών. Η πιο μικρή, η τετράχρονη Τζαουαχάρ, την οποία χαϊδευτικά φώναζαν Αγια, είχε θαφτεί τόσο κοντά της ώστε μπορούσε να αγγίξει με το χέρι τα μαλλιά της. Μια μια, όμως, οι φωνές έσβησαν: λίγη ώρα αργότερα, άλλοι συγγενείς άρχισαν να ψάχνουν αλλόφρονες μέσα στα ερείπια. Ενας θείος της άκουσε το κλάμα και την ξέθαψε με γυμνά χέρια: λίγα λεπτά αργότερα έβγαλαν, τραυματισμένη αλλά ζωντανή, και τη 10χρονη Σαμάχ. Την επόμενη ημέρα στο σπίτι συγγενούς η Ιμάν μάταια προσπαθεί να παρηγορήσει τη χαροκαμένη μάνα της, η οποία μάταια ζητεί εξηγήσεις:
«Είχε το δώδεκα ημερών μωρό μου καμιά ρουκέτα πάνω του;Ή ο γιος μου είχε κανένα πύραυλο; Μήπως οι κόρες μου είχαν δίπλα τους ΑΚ-47;Γιατί τις σκότωσαν; Λένε ότι στοχεύουν τη Χαμάς, αλλά στοχεύουν παιδιά που κοιμούνται». Και καταριέται τους θύτες: «Ελπίζω η στρατιωτική πτέρυγα να εκδικηθεί με επιχειρήσεις μέσα στο Ισραήλ.Παρακαλώ τον Αλλάχ να πάρει εκδίκηση για τα παιδιά μου».
Το ότι ζει είναι θαύμα- και όμως η 16χρονη Ιμάν Μπααλούσα δεν μπορεί να χαρεί τη σωτηρία της. Τη νύχτα της Κυριακής έχασε σε διάστημα λίγων λεπτών πέντε αδελφές. Πέντε μικρά κορίτσια, από τεσσάρων ως 17 ετών- μερικές μόνο από τις δεκάδες «παράπλευρες απώλειες» της συλλογικής τιμωρίας που επέβαλε το Ισραήλ στους κατοίκους της Γάζας. Το μόνο «αμάρτημα» της πάμφτωχης οικογένειας Μπααλούσα, με τα εννέα παιδιά, ήταν πως το μικρό τριάρι διαμέρισμα στο οποίο ζούσαν στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζαμπαλίγια βρισκόταν δίπλα σε έναν από τους εκατοντάδες στόχους της ισραηλινής αεροπορίας- το τζαμί Εμάντ Ακίλ, που σύμφωνα με το Ισραήλ λειτουργούσε ως «μυστικό διοικητικό κέντρο της Χαμάς». Την ώρα της επίθεσης η μικρή Ιμάν κοιμόταν με τις έξι αδελφές της στο ίδιο δωμάτιο, που από τη μια στιγμή στην άλλη- εξαιτίας ενός «έξυπνου» πυραύλου αμερικανικής κατασκευής, που ερρίφθη από ισραηλινό F-16- μετατράπηκε σε ερείπια.
Δεν άκουσε καν την έκρηξη: ξύπνησε από τα θραύσματα των τσιμεντόλιθων που την έθαψαν ζωντανή. Παγιδευμένη ανάμεσα στα χαλάσματα, μάταια καλούσε επί ώρα τη μητέρα της, την 36χρονη Σαμίρα, η οποία- τραυματισμένη η ίδια, και βέβαιη πως τα επτά κορίτσια της ήταν νεκρά εγκατέλειψε το κτίριο με τα δύο μικρότερα παιδιά της, ένα νεογέννητο κοριτσάκι και ένα αγοράκι 16 μηνών, στην αγκαλιά, με τη βοήθεια του σοβαρά τραυματισμένου συζύγου της Ανουάρ. Στην αρχή η Ιμάν μπορούσε να ακούσει τις πνιχτές κραυγές των ετοιμοθάνατων κοριτσιών. Η πιο μικρή, η τετράχρονη Τζαουαχάρ, την οποία χαϊδευτικά φώναζαν Αγια, είχε θαφτεί τόσο κοντά της ώστε μπορούσε να αγγίξει με το χέρι τα μαλλιά της. Μια μια, όμως, οι φωνές έσβησαν: λίγη ώρα αργότερα, άλλοι συγγενείς άρχισαν να ψάχνουν αλλόφρονες μέσα στα ερείπια. Ενας θείος της άκουσε το κλάμα και την ξέθαψε με γυμνά χέρια: λίγα λεπτά αργότερα έβγαλαν, τραυματισμένη αλλά ζωντανή, και τη 10χρονη Σαμάχ. Την επόμενη ημέρα στο σπίτι συγγενούς η Ιμάν μάταια προσπαθεί να παρηγορήσει τη χαροκαμένη μάνα της, η οποία μάταια ζητεί εξηγήσεις:
«Είχε το δώδεκα ημερών μωρό μου καμιά ρουκέτα πάνω του;Ή ο γιος μου είχε κανένα πύραυλο; Μήπως οι κόρες μου είχαν δίπλα τους ΑΚ-47;Γιατί τις σκότωσαν; Λένε ότι στοχεύουν τη Χαμάς, αλλά στοχεύουν παιδιά που κοιμούνται». Και καταριέται τους θύτες: «Ελπίζω η στρατιωτική πτέρυγα να εκδικηθεί με επιχειρήσεις μέσα στο Ισραήλ.Παρακαλώ τον Αλλάχ να πάρει εκδίκηση για τα παιδιά μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου