Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) πραγματοποιώντας -σε λίγες μέρες- το 2ο Συνέδριό της απευθύνεται στο σύνολο των προοδευτικών και αριστερών ανθρώπων στη χώρα μας θέτοντας τρία βασικά ζητήματα:
1. Σε ολόκληρο τον κόσμο έχει ανοίξει ένας νέος μεγάλος κύκλος αγώνων και έχουν δυναμώσει τα κινήματα, οι εξεγέρσεις, οι διαθέσεις ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και τον ιμπεριαλισμό. Δεν είναι μόνο η Λατινική Αμερική, αλλά ολόκληρος ο κόσμος. Στο Ροστόκ, στο Λίβανο, στο Νεπάλ, στη Ρώμη, στη Γαλλία, στις ΗΠΑ, στη Ν. Κορέα, στο Ιράκ. Δεν είναι μόνο μια απλή αντίσταση, είναι στιγμή ρωγμών και νικών πάνω στους πανίσχυρους αντιπάλους. Απόηχος αυτών των σκιρτημάτων είναι και η ενδυνάμωση αγώνων και κινήσεων στη χώρα μας, με κορυφαίο το νεολαιίστικο κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του Συντάγματος, καθώς και οι κινήσεις πολιτών για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων. Σε ολόκληρο τον κόσμο γεννιέται μια Διεθνής Κοινότητα των Λαών, που αποτελεί το σημείο σύγκλισης των αγωνιζόμενων καταστάσεων όπου Γης. Δυναμώνει η τάση για συντονισμό και αλληλεγγύη ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και την ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση. Το να απομονωθούν οι ιμπεριαλιστές, και κυρίως οι ΗΠΑ, να υποστούν ήττες σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι επιτακτικό και προϋπόθεση για μια θετική στροφή στην ανθρώπινη ιστορία.
2. Στη χώρα μας οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόστηκαν από όλες τις κυβερνήσεις εδώ και 25 χρόνια έχουν δημιουργήσει ένα σύγχρονο "κοινωνικό ζήτημα". Η φτώχεια, η ανασφάλεια, το άγχος για την επιβίωση, η ανεργία, η χρέωση των νοικοκυριών στις τράπεζες, η γενιά των 700 ευρώ, οι συνταξιούχοι της πείνας και το 1 εκατομμύριο ξένων εργατών που γνωρίζει την πιο στυγνή εκμετάλλευση, αποτελούν την "καύσιμη ύλη" για την εκτίναξη των κερδών των τραπεζών, των βιομηχάνων, των μιζαδόρων, των μεγαλοκατασκευαστών κ.λπ. Το κεντρικότερο πολιτικό έλλειμμα στη χώρα μας είναι πως αυτό το τεράστιο τμήμα της κοινωνίας δεν έχει πολιτική έκφραση! Αυτό είναι το κύριο, το βασικό πολιτικό κενό στην ελληνική κοινωνία. Η πολιτική αριστερά κατάφερε να αφήσει σχεδόν μόνους τους εργαζόμενους, τους νεολαίους, τους άνεργους και ασχολήθηκε με την εικόνα του εμφυλίου αναμεταξύ της και τις κοινοβουλευτικές καρέκλες. Αυτή η διαπίστωση είναι, δυστυχώς, κοινός τόπος για όλο τον εργαζόμενο λαό. Σήμερα όμως είναι ανάγκη να αλλάξουν τα πράγματα στον τόπο, στην κοινωνία και στην αριστερά! Όχι με ευχές, αλλά με ενωτική δράση και πρωτοβουλίες που θα ταρακουνάνε τα λιμνάζοντα ύδατα. Ποια πολιτική γραμμή μπορεί να δώσει τέτοια αποτελέσματα; Και μόνο η επιστράτευση της κοινής λογικής οδηγεί στην απάντηση: Να οικοδομήσουμε ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο των εργαζομένων, των φτωχών. Να γίνουμε πολλοί - δηλαδή να ενωθούμε όσοι και όσες δυνάμεις της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς το κατανοούν, και γύρω τους άνθρωποι που έχουν τα προβλήματα, να σταθούμε αντίπαλοι απέναντι στις δυνάμεις που εκπροσωπούν το νεοφιλελευθερισμό (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) και να δώσουμε μικρές και μεγάλες μάχες γύρω από ζωτικά προβλήματα, να έχουμε νίκες, που σημαίνει να είμαστε αποτελεσματικοί στη δράση μας. Η ΚΟΕ προβάλλει την ενότητα στη δράση της αριστεράς, τον αριστερό πόλο, το κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό με στόχο την αλλαγή του σημερινού αρνητικού συσχετισμού δύναμης, για το άνοιγμα ενός νέου δρόμου για τους εργαζόμενους.
3. Πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και τόλμη το ερώτημα αν ο καπιταλισμός μπορεί να δώσει διέξοδο στην ανθρωπότητα ή αν την απειλεί θανάσιμα. Αν συμβαίνει το δεύτερο -και αυτό υποστηρίζει η ΚΟΕ- πρέπει να αναρωτηθούμε ποια διέξοδος υπάρχει και ποια μπορεί να είναι μια υπέρβασή του. Το αίτημα μιας άλλης κοινωνίας έχει τεθεί από τα κινήματα και τις αντιστάσεις. Έχει τεθεί όμως και από τις καταστροφικές συνέπειες του καπιταλισμού για τον άνθρωπο, τη φύση, το περιβάλλον. Παρόλο που βαραίνουν τα ζητήματα και ο απόηχος της κατάρρευσης ενός κατ’ όνομα σοσιαλισμού (του λεγόμενου και "υπαρκτού"), παρόλο που δεν έχει προχωρήσει η διαδικασία αυτοκριτικής του κομμουνιστικού κινήματος, η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα να επικρατήσει η λογική και να βάλουμε ένα τέλος στον καπιταλισμό και τις καταστροφές που επιφέρει, τροφοδοτεί την αναζήτηση της ταυτότητας μιας νέας κοινωνίας. Οι αριστεροί, οι κομμουνιστές, οφείλουν να δίνουν την απάντησή τους, να δοκιμάζουν την πείρα τους και τη θεωρία τους μέσα στην αναζήτηση των "από κάτω" για έναν καλύτερο και ιστορικά αναγκαίο κόσμο. Να μην φοβούνται το καινούργιο, να έχουν εμπιστοσύνη στις απόψεις τους, να μην φοβούνται την αυτοκριτική. Να δοκιμάζουν, να έχουν ανήσυχο και αντάρτικο πνεύμα, να μην είναι συντηρητικοί και πλαδαροί. Να προβάλλουν σαν μια ενωτική, λαϊκή, ανήσυχη, αριστερή, νεανική, σύγχρονη, αγωνιστική και χρήσιμη δύναμη.
Η σημερινή ιστορική "ταυτότητα" παρουσιάζει έντονα στοιχεία ρευστότητας, μετάβασης και αντιφατικότητας (κυριαρχία κεφαλαίου, "ξύπνημα" κινημάτων κ.λπ.). Ποιος είναι ο σύγχρονος "μίτος της Αριάδνης" που οδηγεί στην έξοδο; Απαντήσεις μπορούν να δοθούν μόνο μέσα από την ενεργητική συμμετοχή και δράση όλων όσων συγκρούονται με την υπάρχουσα πραγματικότητα, και έχουν τη φρεσκάδα να αντιλαμβάνονται τους όρους μέσα στους οποίους πραγματοποιείται η προσπάθειά τους.
Το 2ο Συνέδριο της ΚΟΕ αποτελεί μια στιγμή αυτής της προσπάθειας. Απευθύνουμε έκκληση συσπείρωσης και κοινής πάλης και δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας προς όλες τις αγωνιζόμενες και αντιστεκόμενες καταστάσεις, συλλογικές και ατομικές, ελλαδικά και παγκόσμια.
Νίκος Γαλάνης, Χρίστος Κατσούλας, Ρούντι Ρινάλντι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου