Τρία χρόνια και δυό μήνες μετράνε οι «μεταρρυθμιστές» της ΝΔ από τότε που πήραν την κυβερνητική σκυτάλη από τους πράσινους «εκσυγχρονιστές», και οι εργαζόμενοι μετράνε τις τσέπες τους που αδειάζουν και τα δικαιώματά τους να χτυπιούνται. Οι αντοχές και η ανοχή του λαού εξαντλούνται. Μισθοί και συντάξεις πείνας, τεράστιες δαπάνες για παιδεία και υγεία, αύξηση της ελαστικής και πρόσκαιρης εργασίας, κοροϊδία για τους συμβασιούχους, «κουμπάροι», υποκλοπές και απαγωγές Πακιστανών (λίγο παλιότερα) και γενικευμένη καταστολή.
Η μπόχα της τεράστιας απάτης με τα ομόλογα –που ανοίγει την πόρτα για τη συστηματική διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης- θα μπορούσε να ξεχειλίσει το ποτήρι της λαϊκής υπομονής και να μετατρέψει την αγανάχτηση σε κοινωνική αναταραχή. Βουλιάζουν τα ταμεία για να τα διαλύσουν μετά με την ησυχία τους, και η ΓΣΕΕ πέφτει από τα σύννεφα σα να μην ήξερε τόσα χρόνια πως τζογάρονται τα λεφτά των εργαζομένων, ζητά «συνετές επενδύσεις» και απεργεί στις 15 Μάη (ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι), ένα μήνα και βάλε μετά τις αποκαλύψεις!
Μαζί με τα ταμεία, βουλιάζουν την υγεία, την παιδεία, τις δημόσιες επιχειρήσεις, τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ, για να τα χαρίσουν στους ιδιώτες. Βουλιάζουν το κόσμο στην ανασφάλεια και τη φτώχεια. Βουλιάζουν την κοινωνία ολόκληρη. Απέναντι σ’ αυτό το «ναυάγιο» οι εργαζόμενοι στέκουν διασπασμένοι, ανοργάνωτοι, απογοητευμένοι μ’ αυτά που γίνονται και περισσότερο μ’ αυτά που δεν γίνονται. Δεν πιστεύουν στη δύναμή τους. Κι όμως αυτούς και μόνο αυτούς φοβάται η κυβέρνηση. Φοβάται μήπως ξεσηκωθούν και απαιτήσουν το δίκιο τους. Κι είναι αλήθεια, αρκετές οι φορές τα τελευταία χρόνια που ο κόσμος έδειξε διάθεση να κατέβει «επικίνδυνα» στο δρόμο.
Το μήνυμα της αγωνιζόμενης εκπαίδευσης που φέτος πρωταγωνιστεί, θα μπορούσε να απλωθεί παντού. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζονται βήματα που να δίνουν φωνή και δύναμη στους εργαζόμενους. Τώρα που η πίεση που νιώθει η κυβέρνηση είναι εντονότερη από οποιαδήποτε άλλη στιγμή μέσα στην τριετία, οι 3-4 χωριστές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε κανείς να προσφέρει στον Καραμανλή και ταυτόχρονα προσωπικό χτύπημα σε κάθε εργαζόμενο που αγωνιά για την επιβίωσή του.
Αυτή η κατάντια πρέπει να σταματήσει. ΜΙΑ, ΕΝΩΤΙΚΗ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ Πρωτομαγιά που θα στείλει μήνυμα σε κυβέρνηση και «συμπολιτευόμενη» αντιπολίτευση, θα φέρει προ των ευθυνών της την πολιτική αριστερά και θα στριμώξει το συνδικαλισμό της «γραβάτας» και του ρεαλισμού, είναι η ελπίδα που περιμένει ο κόσμος.
Κι επειδή μοιάζει απίθανο οι σημερινές ηγεσίες και λογικές που επικρατούν στο συνδικαλιστικό κίνημα να κάνουν αυτό το βήμα από μόνες τους, η ενεργή συμμετοχή όλων όσων θέλουν μια διαφορετική πορεία και κυρίως των νέων εργαζόμενων μπορεί και πρέπει να την επιβάλλει. Πιέστε παντού, σε χώρους δουλειάς, μέσα και έξω από σωματεία, με επιτροπές αγώνα και συζητήσεις, με προκηρύξεις και με κάθε άλλο τρόπο. Φέτος να μην κοιτάξει ο καθένας το «μαγαζί» του, αλλά απαντώντας στις πραγματικές ανάγκες, να βγούμε από το τέλμα και την ακινησία με μια μαζική, μαχητική, ενωτική συγκέντρωση.
Γιατί ενωμένοι εργαζόμενοι και άνεργοι –όχι μονάχα την Πρωτομαγιά αλλά και κάθε άλλη μέρα- μπορούμε όχι μόνο να αντισταθούμε στο νεοφιλελευθερισμό και τις πολιτικές του, αλλά να έχουμε και νίκες. Μπορούμε να βάλουμε φρένο στην επίθεση κυβέρνησης, εργοδοσίας και Ε.Ε και να βελτιώσουμε τη θέση των εργαζόμενων και του λαού. Να δώσουμε ελπίδα σε όσους δεκαετίες τώρα είναι «μέσα στο τούνελ» χωρίς να βλέπουν πουθενά την έξοδο. Μπορούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου