Ω, μα τι κόσμος μπαμπά!

Είναι γενικώς αποδεκτό ότι το μεταπολιτευτικό κομματικό σύστημα βουλιάζει καθημερινά σε μία βαθιά κρίση: τα απανωτά σκάνδαλα (SIEMENS, Βατοπέδι, ομόλογα, χρηματιστήριο κλπ), η αποδεδειγμένη διαφθορά υπουργών και βουλευτών, οι χρόνιες πρακτικές των ρουσφετιών έχουν προκαλέσει την απέχθεια της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Η τεράστια αποχή στις εκλογές του 2009 αλλά και οι αποδοκιμασίες στελεχών της προηγούμενης αλλά και της τωρινής κυβέρνησης σε δημόσιες εκδηλώσεις μέσα στο καλοκαίρι ήταν εικόνες από το μέλλον. Για αυτό και στις 5 Μάη, μέρα ψήφισης του μνημονίου, μία λαοθάλασσα έξω από τη Βουλή απαίτησε την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, φωνάζοντας “Να φύγετε”.
Δεν είναι απορίας άξιο που αυτή η απαξίωση είναι περισσότερο εμφανής στις νεαρότερες ηλικίες. Η γενιά των 700 ευρώ πριν από 3 χρόνια, έχει τώρα πια “μεγαλώσει” και έχει γίνει γενιά των 500. Σε μία χώρα που έγινε εσχάτως το πειραματόζωο των διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, οι νέοι και οι νέες έχουν την τιμητική τους και υπόκεινται στα πιο ακραία πειράματα: τρέξιμο και δουλειά μέχρι να αντέχουν τα πόδια σου και αν δεν σου αρέσει υπάρχει και η ξενιτιά... Είναι ανατριχιαστικό, αλλά πρόσφατα σε μια έρευνα στους νέους πτυχιούχους το 70% δήλωσε ότι θα επιθυμούσε να φύγει από τη χώρα!
Γιατί εδώ τι μπορεί να περιμένει; Εργασία αξιοπρεπή δεν θα έχει, ασφάλιση δεν θα έχει, περίθαλψη δεν θα έχει, ελεύθερο χρόνο δεν θα έχει, ευκαιρίες δεν θα έχει. Δεν ξέρουμε αν το έχουν συνειδητοποιήσει οι τοπικοί άρχοντες και οι κάθε είδους υπεύθυνοι, αλλά μας παραδίδουν έναν κόσμο πολύ χειρότερο από αυτόν που τους άφησε η προηγούμενη γενιά.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες γίνονται και οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοέμβρη. Θα ακούσουμε υποσχέσεις, σχέδια ανάπτυξης, μεγάλα λόγια. Ποια ανάπτυξη όμως σε μια Κρήτη που τα καλύτερα μυαλά της – οι νέοι - θα θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό; Όταν το βασικό όραμα που προβάλλεται, υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο «επενδύσεις», είναι να γίνουμε γκαρσόνια Κινέζων ή Άγγλων «επενδυτών»; Κινδυνολογίες; Φοβόμαστε ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα στο σήριαλ «ξεπούλημα της Κρήτης», όταν η σύμβαση του μνημονίου αναφέρει ξεκάθαρα ότι δημόσια περιουσία και φυσικός πλούτος είναι υποθηκευμένα στους δανειστές.
Ποιος θα μιλήσει πειστικά για πρωτοβουλίες που μπορούν να παρθούν, σε κόντρα με την κυβέρνηση του μνημονίου, για να μείνουν οι νέοι στον τόπο μας; Πώς δεν θα κλείσουν νοσοκομεία και θέσεις εργασίας νέων γιατρών, πώς δεν θα κλείσουν σχολεία, πώς θα διατεθεί το αγροτικό και τουριστικό προϊόν στους νέους και όχι στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, πώς θα ενισχυθεί η δημόσια δωρεάν άθληση, τι μέτρα ανακούφισης θα παρθούν για τους άνεργους, με ποιες εργασιακές σχέσεις θα εργάζονται οι νέοι στις υπηρεσίες των τοπικών κοινωνιών; Και όταν λέμε πειστικά, εννοούμε με ποιο τρόπο θα αντληθούν πόροι και από την κυβέρνηση, αλλά και από τους έχοντες (ξένους και έλληνες) που παριστάνουν τους επενδυτές στο νησί μας. Και κυρίως ποιοί θα τα κάνουν αυτά. Σίγουρα όχι αυτοί που ρήμαξαν τον τόπο δεκαετίες τώρα.
Οι δημοσκόποι αποκαλούν τη νεολαία “αστάθμητο παράγοντα”. Τι θα γίνει λοιπόν με αυτόν τον παράγοντα; Οι κυβερνώντες ελπίζουν οι νέοι να παραμείνουν θεατές και να απέχουν ή αν συμμετέχουν να πράξουν σύμφωνα με τις οικογενειακές παραδόσεις, οι οποίες καθορίζονται από ιδιαίτερες σχέσεις του παρελθόντος με τα δύο διεφθαρμένα κόμματα εξουσίας.
Η νέα γενιά θα μιλήσει, θα δράσει, θα σφραγίσει τις εξελίξεις, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Όχι μόνο με κραυγές αγωνίας όπως τον Δεκέμβριο του 2008. Αλλά και ανιχνεύοντας ένα άλλο όραμα για την χώρα και για το νησί μας. Χωρίς δανειστές, τοκογλύφους και εκβιαστές, χωρίς μνημόνια και τρόικες, με δουλειά, υγεία, μόρφωση, πολιτισμό.

Μούστος Μανόλης, απόφοιτος Γιατρός
Κουρούση Μαρία, κίνηση νέων εργαζομένων dikaioma.gr