Ενάμισι μήνας μόνο έχει περάσει από το έγκλημα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος που κόστισε τη ζωή σε 8 εργάτες.
Για τα επίση
μα ΜΜΕ, όπως ήταν φυσικό, η είδηση γρήγορα «πάλιωσε».
Αρκεί όμως μια γρήγορη ματιά στα «ψιλά» των εφημερίδων ή μια σύντομη αναζήτηση στο internet για να δει κανείς πως όχι μόνο κανείς δεν έχει τιμωρηθεί ακόμα γι’ αυτό το έγκλημα, αλλά και πως το δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου σημειώθηκαν άλλοι 11 (!) –δηλαδή συνολικά 19– θάνατοι σε χώρους δουλειάς, ενώ σύμφωνα με άρθρο του Ριζοσπάστη οι νεκροί σε εργατικά «ατυχήματα» από την αρχή της χρονιάς ανέρχονται σε 90, δηλαδή πάνω από 10 άνθρωποι κάθε μήνα.
Και μετράμε μόνο τους θανάτους –κι αυτούς κατά πάσα πιθανότητα όχι όλους – γιατί είναι πολύ δύσκολο να μετρηθούν οι ακρωτηριασμένοι από εργατικά «ατυχήματα» που ούτε καν επιβιώνουν με την αναπηρική σύνταξη να ξεπερνά ελάχιστα τα 400 ευρώ, οι σοβαρά τραυματίες και όσοι ασθενούν λόγω των συνθηκών δουλειάς τους. Είναι δύσκολο να μετρηθούν τα καθημερινά θύματα του κυνηγητού του κέρδους σε εργοστάσια, εργοτάξια και οικοδομές εκεί που τα μέτρα ασφαλείας θεωρούνται περιττό έξοδο, εκεί που 10 εργάτες ανειδίκευτοι, και πολλές φορές ανασφάλιστοι και «αόρατοι» για τις ελεγκτικές υπηρεσίες αλλοδαποί, βγάζουν δουλειά για 30 δουλεύοντας εξοντωτικά ωράρια κάτω από αφόρητη πίεση.
Και μερικά στοιχεία για όσους τους λένε κάτι οι αριθμοί: ·
@ 5720 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο στην ΕΕ εξαιτίας εργατικών ατυχημάτων, και άλλες 159.500 εργαζόμενοι εκτιμάται πως πεθαίνουν εξαιτίας επαγγελματικών ασθενειών. Συνολικά δηλαδή πεθαίνει ένας εργαζόμενος κάθε 4 λεπτά...
@ Στην Ελλάδα κάθε χρόνο καταγράφονται περισσότερα από 120 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» (2000: 127, 2001: 188, 2002: 153, 2003: 149, 2004:127, 2005:150), ενώ ο συνολικός αριθμός συμβάντων κινείται στην τάξη των 6000 ετησίως.
@ Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας μόνο τον τελευταίο χρόνο περισσότερα από 85.000 άτομα είχαν ένα τουλάχιστον ατύχημα στο χώρο δουλειάς τους, και 2000 απ’ αυτούς αναγκάστηκαν να απουσιάσουν από τη δουλειά τους παραπάνω από 6 μήνες.
Για τα επίση
μα ΜΜΕ, όπως ήταν φυσικό, η είδηση γρήγορα «πάλιωσε».Αρκεί όμως μια γρήγορη ματιά στα «ψιλά» των εφημερίδων ή μια σύντομη αναζήτηση στο internet για να δει κανείς πως όχι μόνο κανείς δεν έχει τιμωρηθεί ακόμα γι’ αυτό το έγκλημα, αλλά και πως το δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου σημειώθηκαν άλλοι 11 (!) –δηλαδή συνολικά 19– θάνατοι σε χώρους δουλειάς, ενώ σύμφωνα με άρθρο του Ριζοσπάστη οι νεκροί σε εργατικά «ατυχήματα» από την αρχή της χρονιάς ανέρχονται σε 90, δηλαδή πάνω από 10 άνθρωποι κάθε μήνα.
Και μετράμε μόνο τους θανάτους –κι αυτούς κατά πάσα πιθανότητα όχι όλους – γιατί είναι πολύ δύσκολο να μετρηθούν οι ακρωτηριασμένοι από εργατικά «ατυχήματα» που ούτε καν επιβιώνουν με την αναπηρική σύνταξη να ξεπερνά ελάχιστα τα 400 ευρώ, οι σοβαρά τραυματίες και όσοι ασθενούν λόγω των συνθηκών δουλειάς τους. Είναι δύσκολο να μετρηθούν τα καθημερινά θύματα του κυνηγητού του κέρδους σε εργοστάσια, εργοτάξια και οικοδομές εκεί που τα μέτρα ασφαλείας θεωρούνται περιττό έξοδο, εκεί που 10 εργάτες ανειδίκευτοι, και πολλές φορές ανασφάλιστοι και «αόρατοι» για τις ελεγκτικές υπηρεσίες αλλοδαποί, βγάζουν δουλειά για 30 δουλεύοντας εξοντωτικά ωράρια κάτω από αφόρητη πίεση.
Και μερικά στοιχεία για όσους τους λένε κάτι οι αριθμοί: ·
@ 5720 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο στην ΕΕ εξαιτίας εργατικών ατυχημάτων, και άλλες 159.500 εργαζόμενοι εκτιμάται πως πεθαίνουν εξαιτίας επαγγελματικών ασθενειών. Συνολικά δηλαδή πεθαίνει ένας εργαζόμενος κάθε 4 λεπτά...
@ Στην Ελλάδα κάθε χρόνο καταγράφονται περισσότερα από 120 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» (2000: 127, 2001: 188, 2002: 153, 2003: 149, 2004:127, 2005:150), ενώ ο συνολικός αριθμός συμβάντων κινείται στην τάξη των 6000 ετησίως.
@ Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας μόνο τον τελευταίο χρόνο περισσότερα από 85.000 άτομα είχαν ένα τουλάχιστον ατύχημα στο χώρο δουλειάς τους, και 2000 απ’ αυτούς αναγκάστηκαν να απουσιάσουν από τη δουλειά τους παραπάνω από 6 μήνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου