Πάντα επίκαιρα τα διδάγματα της Κινέζικης Επανάστασης

Την 1η Οχτώβρη 1949 ο Μάο Τσετούνγκ ανακηρύσσει στο Πεκίνο τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

Ήταν η νικηφόρα κατάληξη μιας μεγάλης πορείας σχεδόν τριών δεκαετιών που πέρασε από διάφορες φάσεις, υποχωρήσεις και εφόδους, συνάντησε δυσκολίες, ξεπέρασε εμπόδια, αντιμετώπισε τους ξένους εισβολείς και τις δυνάμεις της αντεπανάστασης, γνώρισε άγρια τρομοκρατία, έδωσε χιλιάδες μάρτυρες και ήρωες, κέρδισε τις λαϊκές μάζες και πλούτισε την επαναστατική θεωρία και πράξη.

Ήταν η αρχή μιας άλλης μεγάλης πορείας για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση που μεταμόρφωσε την καθυστερημένη αχανή Κίνα και τον πληθυσμό της, δοκίμασε άλλες μεθόδους και τρόπους γι’ αυτή τη μεταμόρφωση, προχώρησε τη θεωρία και κληροδότησε τεράστια εμπειρία, υπερασπίστηκε τις αρχές και τα ιδανικά του κομμουνισμού, ενέπνευσε και καθοδήγησε εθνικοαπελευθερωτικά και επαναστατικά κινήματα.

Η Κινέζικη επανάσταση μπόρεσε να επικρατήσει χάρη στην προσφορά και καθοδήγηση του Μάο Τσετούνγκ που εντόπισε τις ιδιομορφίες και ιδιαιτερότητες της επανάστασης στη χώρα του, καθόρισε τις σωστές τακτικές συμμαχιών και συνεργασιών, αναγνώρισε το βασικό ρόλο της αγροτιάς, διατύπωσε τις αρχές του λαϊκού παρατεταμένου πολέμου, εξόπλισε τους Κινέζους κομμουνιστές για να οικοδομήσουν τη σχέση τους με τις λαϊκές μάζες και να τις κερδίσουν, να σφυρηλατήσουν το λαϊκό στρατό. Η νίκη της Κινέζικης Επανάστασης τροποποίησε τον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων, έδωσε ώθηση στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και τους κληροδότησε μια πλούσια εμπειρία.

Η νίκη της Κινέζικης Επανάστασης είναι η αρχή του δύσκολου έργου της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Η Λαϊκή Κίνα άρχισε να χτίζεται, να βγαίνει από τη φτώχεια και την αμάθεια, με την ακούραστη δουλειά των Κινέζων Κομμουνιστών και του κινέζικου λαού, αξιοποιώντας κάθε φυσικό πόρο και κάθε παραγωγική δυνατότητα της χώρας, με δοκιμασίες και πειραματισμούς άλλοτε πετυχημένους και άλλοτε όχι, βγάζοντας διδάγματα από την εμπειρία της Σοβιετικής Ένωσης και των απελευθερωμένων περιοχών στη διάρκεια της Κινέζικης Επανάστασης. Ένα τεράστιο έργο, σε μια τεράστια, καθυστερημένη, μισοφεουδαρχική χώρα.

Ένα τεράστιο έργο

Οι Κινέζοι κομμουνιστές είχαν μπροστά τους το καθήκον της εδραίωσης της επανάστασης, της διαπαιδαγώγησης των λαϊκών μαζών, της ορθής λύσης των αντιθέσεων στους κόλπους του λαού. Ένα τεράστιο καθήκον σε μια αχανή και πολυπληθή χώρα (475 εκατομμύρια πληθυσμός το 1949).

Η Κινέζικη Επανάσταση αναμετρήθηκε με το ζήτημα της ταξικής πάλης σε συνθήκες σοσιαλιστικής οικοδόμησης, με την αστική τάξη ακόμα και μέσα στο κόμμα, με την παλινόρθωση του καπιταλισμού, κληροδοτώντας μια μεγάλη εμπειρία. «Η σοσιαλιστική επανάσταση μόνο στον οικονομικό τομέα, σε ότι αφορά την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, δεν αρκεί. Και δεν εξασφαλίζει την σταθερότητα. Πρέπει ακόμα να ολοκληρωθεί η επανάσταση στον πολιτικό και ιδεολογικό τομέα. Ο αγώνας για το ποιος – ποιον, ο σοσιαλισμός ή ο καπιταλισμός, στον πολιτικό και ιδεολογικό τομέα διεξάγεται για μια πολύ μεγάλη χρονική περίοδο πριν κριθεί η έκβασή του. Μερικές δεκάδες χρόνια δεν αρκούν γι’ αυτό...» (Μάο).

Κι όταν ήταν ορατός ο κίνδυνος η Κίνα να αλλάξει χρώμα, εξαπολύθηκε η Πολιτιστική Επανάσταση, το μεγαλύτερο κίνημα σε συνθήκες δικτατορίας του προλεταριάτου, για να μπορέσει «το προλεταριάτο να αντεπιτεθεί και να απαντήσει σε κάθε πρόκληση της αστικής τάξης στον ιδεολογικό τομέα και να μετασχηματίσει την ηθική φυσιογνωμία όλης της κοινωνίας με τη σκέψη, την κουλτούρα, τα ήθη και τις συνήθειες του προλεταριάτου», για «να καταπολεμήσουμε και να συντρίψουμε όλους αυτούς που κρατούν καθοδηγητικές θέσεις αλλά βαδίζουν στον καπιταλιστικό δρόμο, να κριτικάρουμε τις αντιδραστικές ακαδημαϊκές αυθεντίες της αστικής τάξης, να κριτικάρουμε την ιδεολογία της αστικής τάξης και όλων των εκμεταλλευτριών τάξεων ...» (από την απόφαση του ΚΚ Κίνας για την Πολιστιστική Επανάσταση).

Η Κινέζικη Επανάσταση αντιπαρατέθηκε με τον ρεβιζιονισμό του ΚΚΣΕ, υπερασπίστηκε τις επαναστατικές αρχές και εξόπλισε θεωρητικά το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στην αντιρεβιζιονιστική πάλη.

Δίδαγμα για το σήμερα

Σήμερα η Κίνα έχει αλλάξει χρώμα. Αυτό δεν ακυρώνει καθόλου την τεράστια σημασία και συμβολή της Κινέζικης Επανάστασης. Αντίθετα, επιβεβαιώνει πως το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας και η αποτροπή της καπιταλιστικής παλινόρθωσης κρίνεται σε μια περίοδο «μάλλον μακρόχρονη παρά ολιγόχρονη», πως είναι «καθήκον μάλλον δύσκολο παρά εύκολο», πως απαιτείται δουλειά «μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο».

Σήμερα που ο ιμπεριαλισμός έχει εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση στους λαούς όλου του κόσμου και το επαναστατικό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, να αντλήσουμε εμπειρία και διδάγματα από την Κινέζικη Επανάσταση ώστε να οικοδομηθεί η επαναστατική πρωτοπορία που θα καθοδηγήσει τους λαϊκούς αγώνες. Να ενωθούν οι λαοί όλου του κόσμου, να υψώσουμε το ανάστημά μας, να τολμάμε να αγωνιζόμαστε, να αψηφήσουμε τις δυσκολίες και να προχωρήσουμε κατά κύματα. «Τότε ολόκληρος ο κόσμος θα ανήκει στους λαούς. Τα τέρατα κάθε είδους θα σαρωθούν».

«Να οργανώσουμε το λαό»

Στις 30 Σεπτέμβρη του 1949 ο Μάο Τσετούνγκ, εκπροσωπώντας την Πολιτική Συμβουλευτική Συνδιάσκεψη του Κινέζικου λαού δήλωνε:

«Συμπατριώτες, κηρύχτηκε η ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και ο κινέζικος λαός έχει τώρα τη δική του κεντρική κυβέρνηση. Σύμφωνα με το κοινό πρόγραμμα, η κυβέρνηση θα εφαρμόσει τη δημοκρατική διχτατορία του λαού σ’ όλο το μήκος και το πλάτος της Κίνας ... Θα οδηγήσει το λαό ολόκληρης της χώρας να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες και να αναλάβει μια πλατιάς κλίμακας οικοδόμηση στο οικονομικό και πολιτιστικό πεδίο, έτσι ώστε να εξαλειφθεί η φτώχεια και η αμάθεια, που κληρονομήθηκαν από την παλιά Κίνα και να βελτιωθεί βαθμιαία το βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο του λαού. Θα προστατέψει τα συμφέροντα του λαού και θα τσακίσει όλες τις συνομωσίες των αντεπαναστατών. Θα ενισχύσει το λαϊκό στρατό ... και θα αντιταχθεί στην επίθεση κάθε ιμπεριαλιστικής χώρας...

Συμπατριώτες, θα πρέπει να οργανωθούμε καλύτερα. Θα πρέπει να οργανώσουμε την τεράστια πλειοψηφία του κινέζικου λαού σε πολιτικές, στρατιωτικές, οικονομικές πολιτιστικές και άλλες οργανώσεις και να βάλουμε τέλος στην κατάσταση αποδιοργάνωσης που χαρακτήριζε την παλιά Κίνα, έτσι ώστε η μεγάλη συλλογική δύναμη των μαζών να διοχετευτεί ταυτόχρονα στην υποστήριξη της Λαϊκής Κυβέρνησης και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού και στην οικοδόμηση μιας νέας Κίνας, ανεξάρτητης, δημοκρατικής, ειρηνικής, ενωμένης, ευτυχισμένης και ισχυρής».

Από την εφημερίδα «Αριστερά!» φ.130 (4/10/2003)