Παλαιστινιακή ποίηση

Μαχμούντ Νταρουις:Ταυτότητα

Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Αριθμός ταυτότητας: 50.000
τα παιδιά μου είναι οχτώ
το ένατο θαρθεί μετά από το καλοκαίρι.
Θυμώνεις;

Γράψε.
Είμαι άραβας.
Δουλεύω με τ’ αδέρφια μου του μόχθου σ’ ένα νταμάρι,
τα παιδιά μου είναι οχτώ
τραβάω από την πέτρα
τα ρούχα, το ψωμί και τα βιβλία τους,
αλλά στην πόρτα σου δεν ζητιανεύω.
Θυμώνεις;

Γράψε.
Είμαι Άραβας
όνομα δίχως τίτλο,
υπομονετικός σ’ ένα τόπο που βράζει,
οι ρίζες μου αγκυροβόλησαν
πριν από τη γέννηση του χρόνου
πριν απ’ των αιώνων το ξετύλιγμα
πριν από τις ελιές και από τα κυπαρίσσια
και πριν φυτρώσει το χορτάρι.
Ο πατέρας μου απ’ τη φαμίλια είναι τ’ αλετριού,
ο παππούς μου αγρότης ήταν δίχως αξίωμα,
το σπίτι μου καλύβα από καλάμια.
Όνομα είμαι δίχως τίτλο.

Γράψε.
Είμαι Άραβας
το χρώμα των μαλλιών μου μαύρο,
το χρώμα των ματιών μου καστανό.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου:
«κουφίε» πάνω στο κεφάλι μου,
σκληρή ‘ναι σαν πέτρα η παλάμη μου
που γρατζουνάει όποιον την αγγίζει,
ότι αγαπάω για φαί είναι το θυμάρι και το λάδι.
Η διεύθυνσή μου:
χωριό απόμακρο και ξεχασμένο
δίχως ονόματα οι δρόμοι του
κι όλοι οι άντρες του στο νταμάρι και στο χωράφι.
Θυμώνεις;

Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Λήστεψες τ’ αμπέλια των προγόνων μου
και τα χωράφια που τα δούλευα με όλα τα παιδιά μου.
Δεν άφησες στους απογόνους μου παρά αυτές τις πέτρες.
Μήπως θα τις πάρει η κυβέρνησή σας όπως λένε;
Λοιπόν
Γράψε στην αρχή της πρώτης σελίδας
εγώ δεν μισώ τους ανθρώπους
κανέναν δεν κλέβω
μα αν πεινάσω τρώω τη σάρκα του σφετεριστή μου.
Φυλάξου.
Από την πείνα μου φυλάξου κι απ’ την οργή μου.

(Από δελτίο της διπλωματικής αντιπροσωπείας της PLO στην Αθήνα Αύγουστος 1985)