Ο Στάθης ...

Πολλές φορές προσπερνάω το "Ναυτίλο" διαφωνόντας ή με αδιαφορία, αλλά σήμερα ο Στάθης πρέπει να δαβαστεί. Αλήθεια πόσοι από σας νιώθουν έτσι;

"Του φάγανε τις οικονομίες στο Χρηματιστήριο. Αμφιβάλλει αν θα πάρει σύνταξη. Του ζητάνε όλο και περισσότερα, απολαμβάνει όλο και λιγότερα. Στην τηλεόραση πέφτει συνεχώς σε έρεβος. Σκατόφατσες φιγουράρουν γύρω του, του λένε τι να κάνει, τον απειλούν τι να μην κάνει, τον κλέβουν και από πάνω τού ζητάνε και τα ρέστα που δεν βγάζει περισσότερα για να του κλέψουν κι άλλα. Ενας φίλος του παλιός, αριστερός, έχει φύγει από χρόνια βόλτα με τον Ντεριντά για το υπερπέραν. Φράγκα για να βγει δεν περισσεύουν. Σιγοβράζει στο ζουμί του. Πικρό, σαν το δηλητήριο του Μιθριδάτη, ανεπαισθήτως, μέσα στην ίδια του τη φορμόλη θνήσκει..." Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

(Και η απάντηση -γιατί η περιγραφή είναι καλή αλλά η μιζέρια και η απογοήτευση δεν μας ταιριάζει: "Mπορεί η αλήθεια νάν’ θνητή, το ψέμα αθάνατο;» «Έτσι δείχνουν όλα». «Πού είδες, η αδικία να μη ξεμασκαρεύεται χρόνους και καιρούς;». «Eδώ». «Mα ξέρεις κάποιον που η βία να του ‘χει φέρει τύχη;» «Kαι ποιος δεν ξέρει;» «Tότε ποιος μπορεί, σ’ έναν τέτοιο κόσμο, να τσακίσει τον τύραννο;». «Eσύ»")