Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Στις 3 Απρίλη του 1968 ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ μιλάει για τελευταία φορά στο Μέμφις των ΗΠΑ, και στις 4 Απρίλη δολοφονείται στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου του από ελεύθερο σκοπευτή.

39 χρόνια μετά στις ΗΠΑ τιμάται η μνήμη του, όμως όσο ζούσε βρισκόταν στο στόχαστρο της CIA και του FBI που –εν γνώσει του προέδρου της χώρας- προσπαθούσαν να αποδείξουν σχέσεις του με κομμουνιστικούς κύκλους του εξωτερικού και τον χαρακτήριζαν "όργανο στα χέρια των ανατρεπτικών δυνάμεων, οι οποίες επιχειρούν να υπονομεύσουν το έθνος".Τους φόβιζε η μεγάλη απήχηση του στον κόσμο, τους φόβιζαν οι 200.000 άνθρωποι που τον Αύγουστο του 1963 συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον, για να ακούσουν τα λόγια του.

Ένα ζήτημα που προκύπτει είναι αν ο αγώνας για τα δικαιώματα των μαύρων ολοκληρώθηκε, ή αν αντίθετα οι διακρίσεις και ο ρατσισμός που αντιμετώπιζαν οι μαύροι την δεκαετία του ’50 και του ’60 έχει επεκταθεί και δεν αφορά σήμερα μόνο τους μαύρους, αλλά πορτορικάνους, μεξικάνους, μετανάστες και γενικά όλους αυτούς που δεν έχουν «στον ήλιο μοίρα» στις αμερικάνικες μητροπόλεις.

Το δεύτερο ζήτημα έχει να κάνει με το τι κράτησε και τι διέγραψε η αμερικάνικη ιστορία από την πορεία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Καταγράφεται σαν ο αγωνιστής για τα δικαιώματα των μαύρων που αποθέωσε την τακτική της μη βίας, διαπνεόμενος από τη φιλοσοφία του Μαχάτμα Γκάντι.
Διαγράφονται όμως οι τοποθετήσεις των τελευταίων χρόνων της ζωής του.

Από το 1965 και μετά εμφανίζονται αντιθέσεις στις γραμμές του μαύρου κινήματος καθώς απογοητευμένοι από τη αναποτελεσματικότητα των ουσιαστικών αλλαγών, πολλοί αμφισβητούν την πρακτική της μη βίας.

Ο ίδιος ο Κινγκ παρακολουθεί σε ένα βαθμό αυτή τη στροφή αναζητώντας την πηγή των φυλετικών διακρίσεων στο χάσμα που χωρίζει τον φτωχό από τον πλούσιο πολίτη των ΗΠΑ. Μιλάει για την ανάγκη ριζικών κοινωνικών αλλαγών και για αναδιανομή του πλούτου. Τοποθετείται ανοιχτά ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και υπέρ των καταπιεζόμενων της Λατινικής Αμερικής. Γυρίζει όλη τη χώρα για να συγκεντρώσει έναν "πολυφυλετικό στρατό φτωχών". Το σύνθημα της μη βίας αντικαθίσταται από την πολιτική της μαζικής ανυπακοής: "Η μη βίαιη διαμαρτυρία πρέπει τώρα να ωριμάσει σε ένα νέο επίπεδο, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στην ανυπομονησία των μαύρων και τη σκληρή αντίσταση των λευκών. Αυτό το υψηλότερο επίπεδο είναι η μαζική πολιτική ανυπακοή."

Αυτές οι τοποθετήσεις του έχουν «σβηστεί» από την ιστορία ....... και κατά «σύμπτωση» πάνω σ’ αυτή τη στροφή τον συνάντησε και ο ελεύθερος σκοπευτής.

Οι πληροφορίες του κειμένου είναι από ένα παλιό αφιέρωμα του Ιού της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας .. Διαβάστε όλο το αφιέρωμα